Dediğim gibi, özlem dindirmek için bir şeyler yapmak mı, oturup geçmişi sorgulamak mı… Seçim sizin… Sevgiye kalın.. Ülker.

Ne kadar sanlı olduğunuzu düşünün: Size bu duyguları yaşatacak, bu soruları sorduracak, çok derinlerde kendinizden belki de bile sakladığınız bu duygularla sizi buluştıracak iki çocuğunuz olduğu için… Bilin ki, içerde ne varsa dışarda da o vardır:) sevgiyle kalın:) u.

Ama şimdi, onu daha yakından tanımak için hala elinizde olan her fırsatı değerlendirmekte özgürsünüz. Bakın kurban bilincinden çıkıp, (ailem bizi ayırdı, onlar böyle yapmasaydı böyle olmazdı vs.) kendi hayatınızda istediğiniz şeyleri yaratacak güce sahip olduğunuzun farkına varmanız gerekiyor. Şuan, abinizle daha derin ve daha yakın bir ilişki kurmanız için sonsuz olasılıklar nelerdir? Bunu sorun, cevaplar kendiliğinden gelecektir...

Ebeveynlerimizin en önemli ve belki de tek görevi bizleri dünyaya getirmek, geri kalan her şey bonus! Ekstra! Her anne ve baba evladı için elinden gelen her neyse ancak o kadarını yapar, ne daha eksik ne daha fazla… Tıpkı sizin çocuklarınıza gibi… Abinizle hala paylaşabilecek çok şeyiniz var. Ancak burada da çok imce bir çizgi var, onu belirtmek isterim: Sonuçta gönderilen oydu, ve siz ailenizle kaldınız. Özetle, bu şuçluluk duygunuzdan da arınmanız gerekiyor. Buna bakmak yerine ailenize kızıyorsunuz, oysa ki bu durum kimsenin suçu değil, hele sizin hiç değil! Öncelikle bu duygunuzdan kurtulun lütfen.

Hoş bulduk Sedef Hanım. Hayırlı ve de uğurlu olsun:)