Selin Hanım, etraflıca düşünün. Yarın eşinize ve ailenize bir şey olursa ne yaparsınız? Veya emeklilik yaşınız geldiğinizde pişman olur musunuz? Bu çok bireysel bir konu. Ben direk yönlendirme yapamam. Sizin yerinizde olsam eşimi, evimi mutlu etmek kadar çalışma potansiyelimi ve geleceğimi düşünürdüm. Hepsine dengeli bir şekilde vakit ayırabilirsiniz diye düşünüyorum. Yine son söz ve karar sizin.

Bir kere konuşma yöntemi küçük çocuklarda pek etkili olmaz. Çocuğun küçük kardeşini kıskanması çok normal. O da bebek diğeri de bebek. Biraz büyük olan diğerini hırpalayabiliyor ne yazık ki... Bence sizi asıl sinirlendiren şey yalnızlık ve yorgunluk. Bence eve kapanmak yerine sık sık dışarıya çıkıp arkadaşlarınızla buluşmalısınız. Deşarj olmalısınız ki bu kardeş kıskançlığını daha az yıpranarak karşılayabilin. Üçünüz birlikte oyun oynayın. Büyük kızınıza onun bebekliğini anlatın. Onun fotoğraflarına bakın. videolarını açın. Sen de bebektin deyin. Sen büyüksün demeyin mesela... Kardeş sevgisi zorunlu bir sevgidir. Zorunlu sevgilerde her iki tarafa eşit davranmak gerekir. Abla olanın taviz vermesini lütfen istemeyin. Dediğim gibi, çünkü o da bebek :)

7 aylık bir bebek henüz konuşamadığı için isteklerini ağlayarak ve bağırarak anlatabilir. Mizaç olarak çabuk sinirlenmeye yatkın olabilir. Bir de eşiniz ve siz çabuk öfkelenen, sinirlenen yetişkinlerseniz sizin davranışlarınızı olduğu gibi kopyalama ihtimali çok büyük.

Doktorunuza danışmanızı tavsiye ederim.

Cinsel tercihlerin belirginleşmesi ve cinsel kimliğin oluşması açısından henüz gelişiminiz devam ediyor. 17 yaşındasınız. Bu durum geçici bir eğilim de olabilir, kalıcı da olabilir. Burada hastalık olup olmadığından ziyade sizin yaşadığınız aile sorunlarını konuşmanız ve bu konuda yardım almanız en doğrusu olur.

Bir psikiyatriste gitmeniz ve terapi alması halinde bu sorunu aşacaktır.