Yürüyüşten geriye kalanlar…

Yeni yılın ilk ayı Fransa'da sancılı başladı. Politik ve sosyal arayışlar devam ediyor.

11 Ocak Pazar günü Fransa, İkinci Dünya Şavaşı'nın sona erişinden bu yana ilk kez milyonlarca insanın sokaklara döküldüğü büyük bir yürüyüş- gösteriye tanık oldu.

Yaşanan terör olayları herkesi derinden yaraladı. Çocuklar ve gençler bu olaylardan olumsuz etkilenirken, özellikle okullarda verilen eğitim ve göçmenlerin uyum konusu ilk tartışma konularıydı.

Uzmanlar, bu ani gelişen ve toplumsal korku ve kaygı uyandıran olayların çocuklara anlayacakları ve yaşlarına uygun bir dilde, açıklanması gerektiğinin altını çiziyorlar.

Kızım sekiz yaşında, artık "cihadist", "terorist" ve "İslam devleti" terimlerini biliyor. Önce okulda arkadaşlarından duyduklarını anlatmaya başladı…Pazar günü yapılan büyük yürüyüşü beklemeden biraz olsa onu yatıştırmayı becerdim.

Yürüyüşte gördükleri, kalabalık insan seli, onca insanın bir arada hiçbir sorun olmadan yürümesi ya da daha doğrusu yürüyemeden durması onu çok etkiledi.

Zaman zaman kalabalıktan yükselen Fransız milli marşını (bu sene okulda öğreniyorlar, İstiklal Marşı kadar zor ve uzun olduğunu söyleyebilirim !!) söylemeye çalıştı. Böylesine çok Fransız bayrağını bir arada ilk defa gördü. Geçen polis ve askerler halk tarafından alkışlandı, halk ilk defa bu oranda şefkatle yaklaştı kolluk güçlerine…

Ellerde taşınan pankartlar da bir ilkti benimki için, "Charli’yim, Müslümanım, polisim, Museviyim, korkmuyorum" yazan pankartları anlamak biraz zamanını aldı. Çarşamba’dan itibaren onu korkutan, uykusundan uyandıran kabuslara neden olan terörü duymaktan bıkan kızım, pazar günü sakinleşti.

Ülkenin her yerinde milyonların katılımıyla yapılan bu yürüyüş, kitlelerin korkmamak için bir araya gelme arayışıydı. Fransız halkı için yaşamsal önem taşıyan "düşünce ve ifade özgürlüğüne" sahip çıkmanın göstergesiydi.

Okulda Fransız demokrasisinin temeli üç anahtar kavram her zamankinden daha cok konuşulur oldu. "Liberté-özgürlük, égalité-eşitlik, fraternité-kardeşlik, dayanışma". Bu kavramların içleri yeniden dolduruldu.

Her ne kadar belirli bir kesim için bu demokrasi yürüyüşü, korkulara teslim olmamanın göstergesi olarak, toplum belleğinde yerini alırken, okullarda yapılan saygı duruşuna bazı gençlerin tepki göstermeleri de uzun tartışmaların konusu oldu.

Fransa, göçmenlik politikasını sorguluyor.Korkunun yol açtığı toplumsal ayrışmanın derinleşmesinden korkuyor.

Gençlerin kimlik arayışında, terör grupları tarafından yönlendirilmeleri yeni bir durum değil son on yıldır birçok derneğin ve kuruluşun altını çizmeye çalıştığı problem en sonunda kamuoyunun önünde konuşuluyor.

Bana kalırsa Fransa ilk defa biraz da olsa göçmenliğin gerçek yüzüyle karşılaşıyor. Kendi çocuklarının nasıl olup da bu topraklara ait hissetmediklerini sorguluyor.

Süreç sancılı, gerçekler ürkütücü, politikacılar tribünlere oynuyor her zamanki gibi. Ama gelecek umudunu çocuklara geri vermek gerekiyor.