Merhaba dünya

Senin kucağında gözlerimi açıp, ilk nefes alışımın 6. günü. Sanırım yol yorgunluğumu artık üzerimden atmaya başladım. Sevgili Dünya, sevgi ve şefkat dolu ev sahipliğin ve coşkulu karşılama töreninden çok etkilendim. Bunun için sana bu mektupla 6 gündür yaşadıklarımı anlatmak ve teşekkür etmek istedim. 

Annemin karnında her anı büyüme, gelişme ve değişim ile geçen 9 aydan sonra dışarı çıkmanın, senin kapından içeri girmenin heyecanı içindeyim. Kapıdan içeri girdiğinde gözlerini ışığa açmak, güneşle karşılaşmak, yalnız olduğun küçük ve karanlık bir ortamdan, ellerini kollarını serbestçe hareket ettirebildiğin çok daha geniş bir yere gelmek, kendini bir parçası gibi hissettiğin annenin bedeninden ayrılmak, yani dünyada tek ve yalnız değil; çok ve kalabalık olduğunu fark etmek ne demektir bilir misin?
Bir dakika önce “tek” iken, bir dakika sonra “çok” olmak ne demektir?

Bir süre ait olduğun o bütünlükten ayrılarak, çok daha büyük bir alana, tek başına ve “YENİ BİR İNSAN” olarak giriş yapmanın nasıl bir şey olduğunu, küçük yuvandan ayrılmanın acı ve şoku ile “özgür, yeni bir başlangıç” ve “yeni yuva” sevincini nasıl da aynı anda taşıdığını hayal edebilir misin?

Ya o ilk an… Kendi sesinin insana bu kadar güçlü ve yabancı geldiği ve daha da önemlisi, o sesin sana ait olduğunu anladığın başka bir an var mı sence? Kendimi bir bütün hissettiğim annemin bedeninden ayrılmanın şokuydu o ilk çığlıklarım ve avazım çıktığı kadar bağırmalarım. Tekrar teşekkür ederim Dünya… Öylesine büyük bir sevgi seli ve sevinç gözyaşları karşıladı ki beni, ayrılık hüznünü unutuverdim şaşkınlıktan ve meraktan.

O an gülerek bana bakan gözlerden anladım; dünyaya gelmenin bir ayrılık değil, bir doğum ve yepyeni bir başlangıç olduğunu…

Ah Dünya… Sen ne ilginç bir şeysin! Annemin sıcacık huzur ve güven dolu bedeninden ben senin için ayrıldım. Ve sen, daha nefesimin ilk dakikalarında, yine annemin kucağı ile ayrılık hüznümü dindirdin. Dudaklarıma değen anne sütüyle aynı huzur ve güveni bana içirdin. Teşekkür ederim… Ben bütünlükten ayrılmaya cesaret ettim, sen de ÖZGÜRKEN BÜTÜNLEŞMEYİ bana hediye ettin.

Biliyor musun Dünya, senin topraklarında geçecek ömrünün tüm karelerini çok merak ediyorum… Yataktan kendi kendime doğrulabilme duygusunun neye benzediğini, annemin ve babamın çıkardığı sesleri ilk anlayacağım ve kendi ağzımdan çıkan seslerin ilk anlamlı cümleler oluşturacağı günleri, mandalinanın tadını, elmanın kokusunu, bir fil ile ilk tanışma anımı, gökkuşağını ilk göreceğim anı, yapraklara ilk dokunduğumda hissedeceklerimi, kendi kendime ilk kez ayakta duracağım günü ve senin üzerinde ilk adımlarımı atmaya cesaret etmenin ne demek olduğunu, denizde su yuttuğumda alacağım tadı, kar tanelerinin gökyüzünden düştüğünü gördüğüm anki şaşkınlığımı, ilk öğretmenimi, ilk kitabımı, gideceğim okulları, göreceğim şehirleri, en yakın dostlarımı, ilk aşık olacağım kızı, içimde kopacak fırtınaları ve doğacak güneşleri… Çok ama çok merak ediyorum.

Bana sonsuz bir oyun alanı sunduğunun farkındayım Dünya. Diğer tüm insanlara da sunduğun gibi… Annemin karnında bir kez duyduğumu hatırlıyorum. Tüm insanları koşulsuzca ve sınırsızca bağrına bastığın için sanırım, sana DÜNYA ANA diyorlar. Bana da bu kocaman kucağında yer açtığın için çok teşekkür ederim.

Senin bana güvendiğin gibi, ben de kendime güveniyorum.

Beni sevdiğini biliyorum ve ben de seni çok seviyorum!

Biliyor musun Dünya, İNSAN OLMAK güzel bir şeymiş. İlk nefes aldığım anda anladım.

HOŞ BULDUK DÜNYA…

Not: Canım dostum Canan’ın, 6 gün önce dünyaya gelen Can’ı… Bana verdiğin ilham için teşekkür ederim. Hoş geldin :)