Dışımdaki ve içimdeki tadilatlar

Efendim, ne hikmettir bilinmez, yaklaşık olarak son altı aydır kulağımda hilti, matkap, çekiç sesleri, gözümün önünde kıralan, dökülen duvarlar, kesilen taşlar seramikler, ustalar, marangozlar, burnumu hissisleştiren boya kokuları...

Tadiatlar, tadilatlar, tadilatlar var.

Hikayenin eeennn başı aslında şöyle başladı:

Bodrum’da çok yakın bir abla ve abimin evlerinin bahçesinde püfür püfür deniz kokan bir yaz sabahında “Bu evin biraz tadilata ihtiyacı var. Şu terası şöyle yapsak, şu bahçede şu olsa...” gibi bir sohbet eşliğinde, huzurla, yenilik ve değişim isteği ile...

Geçtiğimiz Ağustos ayında tüm bağlantılar yapıldı, müteahhitler, mimarlar, ustalar belli oldu. Gözümüzün önünde evin yeni hali canlandı, projeler çizildi ve tadilat için ilk kazma vuruldu; manzara, deniz, ılık sonbahar havası eşliğinde...

Yavaş yavaş değişen hava, çöken bulutlar, kararan hava, esmeye başlayan sert rüzgarlar... Asılan yüzler, bitmeyen, bitemeyen, eksik yapılan işler, gergin suratlar, yorgunluklar... Bir yıla yayılan, hepimizin yılına damgasını vuran bir inşaat hikayesi... Şu an Ekim ayındayız ve hikaye hala devam etmekte...

Bodrum’da vücudumuza sızan inşaat virüsü bu kez Ankara’ya, vakıfa sıçradı. Yine uzun ve “Aman da ne sancılı bu tadilat işleri” diye tam düşünüyordum ki, bu düşüncelerin arasından inanılmaz ve dayanılmaz bir hilti sesi gelmeye başladı. Meğer virüs bu kez de yanı başıma bizim ofise de bulaşmış. Minicik küçücük tamiratlar bir de bakmışız ki büyümüz kocaman tadilatlara dönüşmüş, bizim iki daireyi de kaplamış. Yine yenilik isteği, heyecanı, değişimin tatlı telaşı ve ardından kara bulutlar, karmaşalar, esen sert rüzgarlar...

Yerinde duramayan bulaşıcı virus oradan yollara, caddelere, kaldırımlara, oradan da sevgili iş arkadaşımın evine sıçradı. Halen süren, sabahtan gündemimizin ve toplantılarımızın ilk ve en önemli maddesi haline gelen tadilat işleri...

Ne yaman çelişkidir ki, her tür karmaşaya, ütülenmiş kafalarımıza, yükselen tansiyonlara rağmen bu mekanların hepsi bir bir yenilenmekte.

Yeni boyalar, lambalar, dolaplar, kombiler, kanepeler, tezgahlar, teraslar, bahçeler...

YENİ, HER ŞEY YEPYENİ...

Ve birden beynimin içinde 'triiinngg' diye bir ses... bir jeton... Tüm hikaye başından sonuna gözümün önünden geçti. Dışımdaki herşey yenileniyor, tadilattan geçiyor, ama süreç bir türlü tamamlanamıyor, biri bitip diğeri başlıyor. Yılan hikayesi gibi her gün yeni bir olay yeni bir tıkalı boru karşıma çıkıyor. Bir türlü hilti sesleri peşimi bırakmıyor.

Şunları söyledim kendi kendime; “ sanki el birliği ile karar verilmiş gibi, aynı zaman döneminde benzer çevrelerde, benzer biçimde ve benzer senaryolarla etrafımdaki herşey yenilendi. Tadilattan geçti.

Peki ya ben? Peki ya benim tadilatım? Bu dışarıdaki tadilatlar, tüm bu komik, uzun, yorucu ama dönüştüren hikaye, kendi içimde de bir tadilat döneminin geldiğini farkettirdi bana.

Şuna inandım bugün; ancak kendi içimdeki eskileri farkedip yenileri ile değiştirdiğimde, eski alışkanlıklar, duygular, geçmiş kayıtlar, son kullanma tarihi bitmiş bilgiler ve anılar... Ancak içimdeki bu tadilata “start” verdiğimde bitecek dışımdaki tadilatlar. Buna eminim.

Çünkü yenilenmiş mekanlara YENİ İNSANLAR lazım !

Çünkü dışımdaki her olay, olan her şey kendimde bir şeyleri farketmem için bir vesile, bir araç sadece. İşte bu nedenle bugün şunları soruyorum kendime;

“ İçimde neler oluyor? Nelerin tadilattan geçmesi gerek? Hangi davranışlarımı değiştirmeli, hangi becerilerimi geliştirmeliyim? Hangi değerleri eklesem iyi olur, diğerlerinin yanına? Hangi hedefleri ortaya koymalı, hangilerini rafa kaldırmalıyım? Hangi inançları temizlemeli, hangilerini güçlendirmeliyim? Hangi ilişkileri gözden geçirmeli, hangi vizyonu netleştirmeliyim?”

Herkes ve her şey direnç göstererek de olsa değişmek ister !

Bu direcin ötesine geçmek, ancak değişimin ardından gelecek yenilik ve dönüşümü çok net görmek ve farketmekte gizlidir.

SANIRIM TADİLAT BU NEDENLE İYİ BİR ŞEYDİR, tavsiye edilir :)

Sevgilerimle