Sadece ders mi?

Sadece ders çalıştırdığımız ya da ders çalışmasını istediğimiz çocuklarımız derslerden nefret ettiği gibi çalıştıkları ders de ders olmuyor. Dersin başında oyalanıyorlar, vakit geçiriyorlar, bizi atlatabilirlerse bilgisayarın ya da televizyonun başına gidiyorlar. Biz de onları zorla yakalayıp gene dersin başına oturtuyoruz.

Çok çalışmanın, iyi çalışma olmadığına hatta verimli çalışılmadığı zaman tüm harcanan zamanın işe yaramadığına inanan bir insanım. Dersi iyi çalışmadıktan sonra dersin başında oturmanın bir anlamı olmuyor. Çocuklarımızın hem kendilerine ayıracak zamanları olmuyor hem de o kadar çok dersin başında oturmalarına rağmen(çalışıp çalışmamaları ayrı konu) gene de zamanlarının karşılığını alamıyorlar.

Ders dışı zamanları, boş zaman olarak adlandırmak yerine o zamanları verimli doldurursak hem çocuklarımızın kapasitesini artırmış oluruz hem de onların sosyal ilişkilerini arttırarak daha mutlu, kendine güvenli çocuk ve genç yetiştirmiş oluruz. Ders dışında basketbol, tenis, yüzme, atletizm… Boks dışında ne spor yaparsa yapsın, çocuğumuzun hayatına olumlu katkıda bulunacaktır. Spor dışında müzik uğraşısı, resim, bale, drama, sosyal etkinlikler, bunların hepsi çocuğumuzun beyin ve beden gelişimine katkıda bulunmakla kalmayacak onun ders çalıştığı zamanda çok daha iyi çalışabilmesine faydalı olacaktır.

Ancak ders dışı etkinliklerine bizim de gönülden inanmamız, uygunsa bizim de böyle uğraşlarımızın olması gerekir. Eğer kendimizin böyle uğraşları yoksa, onu etkinliklerden alır ve “Dersleri ağır, bunlarla yapamaz, boşuna zaman kaybetmesin” deriz. Böyle olunca da spor da çok güzel dereceleri olan gençler, sınavları var diye bütün bunları bırakıp bir daha da başlayamaz oluyorlar.
Sonuç olarak “sadece ders“ değil ders dışı etkinlikler; spor yapan,sanatla ilgilenen çocuklarımızın gerek dersleri iyileşecek, gerek biz “haydi, çalış” diye peşinden koşmayacağız gerekse de onlar daha sosyal ve daha aktif gençler olacak. Bunların hepsinin bir bütün olarak onların hayatına olumlu yansıyacaktır.