İntihar üzerine

Çok sevdiğim bir söz var: “İntihar yaşamın kötüye gitmesini engelleyebilir ama iyiye gitme olasılığını tamamen yok eder.”

Sonuçta intihar olumsuz yaşantılardan bizi sonsuza kadar kurtarır ama bedel olarak canımızı da birlikte götürür ve tüm sevdiklerimizi acılara boğar. 

Psikiyatrist olarak hiçbir durumdan korkmam, intihardan korktuğum kadar. En kötü akıl hastası bile toparlanıp hayata dönebilirken intihar eden kişi ile sönen umutların acısı ve dökülen gözyaşları hayat boyu tükenmiyor. Bu yüzden de intihar, kanımca tıpta önlenebilir ölüm nedenleri arasında birinci sırada geliyor.

İntihara baktığımızda kimi zaman yaşamın çaresizliğinden kurtuluş olarak karşımıza çıkarken kimi zaman da gençler tarafından bir şekilde yakınları cezalandırmak için başvurulan bir araç halini alıyor. Başlangıç nedeni ne olursa olsun sonuç aynı oluyor; bir insan yaşamını kaybederken onu seven insanlar üzülüyor.

Psikiyatrik hastalıklar içinde depresyon, intiharın en fazla gözlendiği hastalık olarak karşımıza çıkıyor; tıbbi hastalıklar için de ise kanserler, kronik hastalıklar ve bedensel engeller en ön sırada geliyor. Bu yüzden intiharı önlemek için bu hastalıkların tedavisi ve engellerin kaldırılması da önem taşıyor.

Seneler önce intihar etmek için kendisini tren raylarının üstüne atan bir hamal intihar nedenini açıklarken “Belim ağrıyor, çalışamıyorum. Aileme para götüremiyorum. Ne yapayım siz söyleyin doktor?” dediğinde çaresiz kalmıştım.

İşte bu yüzden intihara sebep olan problemlere çözüm yolları da sunabilmek intiharı önlemeye yardımcı olacaktır.