Çocuğunuz sınavlarda başarısız oluyorsa?

“Artık çalışmak istemiyorum, çalışıyorum, çalışıyorum hiçbir işe yaramıyor” demişti bir danışanım. “Ben elimden gelen gayreti gösterdim artık çalışmak istemiyorum, çalışıyorum da ne oluyor? Arkadaşlarım benim kadar çalışmadığı halde benden iyi not alıyor, üstelik de bana aptal diyorlar, bu kadar çalışıyorsun ne işe yarıyor diyorlar” diye şikayet etmişti.

Kendi mantığı açısından bakıldığında haklıydı. Gece gündüz uyumadığı, geceleri saat bire kadar çalıştığı sabahları yedide kalktığı, bir dakika ara vermediği, televizyon seyretmediği, bilgisayarı zaten sene başından bu yana tatil dışında eline almadığı halde yine de sınavlarda istediği notları almadığı için kırgın ve kızgındı. Ailesi de aynı şekilde “Çocuğumuz elinden geleni yapıyor, artık elinden gelen bu kadar demek ki beceremiyor” diyorlardı. Onlara çocuklarının başarmaması için bir neden olmadığını öncelikle planlı ve programlı çalışmalarının gerektiğini çok çalışmanın iyi çalışma demek olmadığını söyledim.

Öncelikle çalışma programını yoluna koymamız gerektiğini konuşmuş ve ders çalışamadığında mutlaka ara vermesi konusunda anlaşmıştık. Artık gece yarılarına kadar oturmuyor ve sabahları uykusunu almış olarak kalkıyor. Dersleri daha iyiye gidiyor ve sınavlarda çalıştığının karşılığını alabiliyor. Önemli olanın verimli çalışma olduğunu gördüğü için “Çalışıyorum da yapamıyorum” diye hayıflanmak yerine başarısı düştüğü zaman doğru çalışmadığının farkına varıp, bunun nedenlerini bulup ortadan kaldırma yoluna gidiyor.

Çalışıyorum ama yapamıyorum sözünü birçok çocuk ve gençten duyuyorum. Bir genç eğer çalıştığı halde başaramıyorsa bir yerlerde problem var demektir. Normalde çalışmalarının karşılığını almalarını bekleriz. Çalıştıkları halde başaramıyorlarsa ya sınavlarda basit hatalar yapıyorlardır; çok kaygılandıkları için elleri ayakları dolaşıp bildiklerini yanlış işaretliyorlardır ya da moralleri bozuk olduğu için bir türlü çalıştıkları derslere konsantre olamıyorlardır.

Nedeni ne olursa olsun çalıştıkları halde başaramıyorlarsa bunun nedenlerinin araştırılıp çözülmesi gerekir. Bu yapılmadığı takdirde gençler kendilerine olan güvenlerini kaybetmekte ve bunu sonucunda çalışma konusunda isteksiz davranmaktadırlar. Öğretmenler, rehber öğretmenler, psikolojik danışmanlar, psikolog ve psikiyatristler bu konuda yardım alabilecekleri insanlar olup başaramadıkları konularda mutlaka yardım almaları gerekir. Bu durum kendi kendine düzelmeyeceği gibi çocuklarımızın kendine olan güvenini de azalttığı için giderek kötüleşmesi önlenmelidir.