Çocuğum okula gitmiyor

İlköğretim çağında "Ben okula gitmiyorum" demek cesaret ister.

Haberin Devamı

İlköğretim çağında "Ben okula gitmiyorum" demek cesaret ister. Oysa anaokuluna başlayan çocuklar arasında ağlayıp okula gitmek istemeyen, annesinin eteğinden ayrılmayan, anne okula bıraktığı zaman ağlayıp arkasından koşanları bolca görüyoruz.

Okula gitmek istememe çok çeşitli nedenlerle karşımıza çıkıyor. Anaokulu çağında bunun en büyük nedeni anne bağımlılığı. Doğduğu andan itibaren sürekli anne ile birlikte vakit geçiren. Deyim yerindeyse tuvalete bile birlikte giden çocukların annelerini bırakıp okula başlamaları zorlaşıyor ve anneden ayrıldıklarında ağlayıp tepki veriyorlar. En basit deyimi ile ayrılık anksietesi yaşıyorlar. Ağladıkları gibi, arkadaşlarının arasına girmiyorlar, bütün gün kapıda annelerini beklemekten, annenin eteğine yapışıp göndermemeye kadar birçok davranışta bulunuyorlar.

Haberin Devamı

Çocukların okula gitmek istemedikleri durumlarda anne-babaların tepkisi önemlidir. Ona tepki verip kızmak yanlış olduğu gibi, “Benim çocuğum gelecek sene başlasın ben ona evde daha iyi bakarım, annem bakar, param var bakıcı tutarım” şeklindeki yaklaşımlar gelecek sene de aynı davranışlara neden olacaktır.

Okula gitmek istemeyen çocukları ağlatalım demiyorum ama geçiş döneminde anaokulu öğretmeni ile birlikte yavaş yavaş okula alışma sürecini yaşaması, bizim okula gönderme konusundaki kararlı davranışımız çocuklarımızın okula başlayıp devam etmesini kolaylaştıracaktır.

Unutmayın 2 yaşından itibaren çocukların anaokuluna başlaması onların gelecek senelerde beyinsel gelişimlerine katkıda bulunacağı gibi sosyalleşmelerine de faydalı olacaktır. Bir senelik gecikme sadece bir senelik gecikme olmayıp, tüm bunlardan mahrum kalmasına yol açacaktır.

Yazarın Tüm Yazıları