Çocuğum dışlanıyor

Danışanlarım çocukları için geldiklerinde en çok kaygılandıkları konuların başında çocuklarının dışlanması gelmektedir. “Okuluna gittiğimde benim çocuğum diğer arkadaşlarından uzak duruyor, onlar oynarken aralarına karışmıyor” diyen ana babalar, çocuklarının bu durumuna üzülmekte ama bir çözüm bulamadıkları için çocuklarını yüreklendirmekten başka bir çare düşünememektedirler. Öyle ki “Hadi arkadaşlarınla birlikte oyna, niye onlardan uzak duruyorsun?” dediklerinde çocuklarının cevabı değişmeden her zaman aynı oluyor “Beni aralarına almıyorlar!”

Neden acaba çocuğumuzu arkadaşları aralarına almıyorlar? Yoksa onlar aralarına alıyorlar da bizim çocuğumuz mu onların aralarına girmek istemiyor? Bu önemli bir konu. Çünkü çocuklarımıza baktığımız zaman onların genellikle arkadaşlarının arasına karışmadıklarını, uyum gösteremedikleri için dışlandıklarını, böyle olunca da arkadaşlarının arasına girmek istemediklerini görmekteyiz. “Çocuklarımız neden dışlanır” dediğimizde özellikle hiperaktif ve dikkat eksikliği olan çocuklarımızın oyun kurallarına uyamadığı için oyunlarda dışlandıklarını görüyoruz. Aynı şekilde zeka düzeyi yüksek çocuklar arkadaşlarına katılmak yerine onları kendisi yönetmek istediği için arkadaşlarıyla geçinememekte ve yalnız kalmaktadır. Zeka düzeyi düşük olan çocuklar ise arkadaşlarının oyun içindeki komutlarını alamadığı, pratik düşünemediği için oyunda dışlanmakta ve arkadaşları tarafından oyun dışına itilmekte ve sonuçta kenarda yalnız başına kalmaktadır. Öfkeli, saldırgan, çocuklarda aynı şekilde çevresindekilere zarar verdiği için arkadaşları onlardan uzak durmakta ve aralarına almak istememektedirler.

Çocuğumuzun dışlandığını gördüğümüzde üzülmek yerine bunun nedenlerini araştırmalı, bu nedenleri tespit ettikten sonra onun düzelmesi ve uyum göstermesi için yardım almalı, ancak o zaman arkadaşlarının arasına katılmak için onu cesaretlendirmeliyiz. Böyle yapmazsak arkadaşlarına yakınlaştırmak için yaptığımız çabalar onu daha da çok kenara atacak ve bir süre sonra artık denemez olacaktır. Bu nedenle duygusal davranmak yerine onu toplumsal hale getirecek davranışları desteklemeli ve bizler de aile olarak mümkün oldukça ona cesaret vermeliyiz.