Hayat bayram olsa...

Sev kardeşim falan filan...

"Bak kardeşim elini ver bana, sar kardeşim kolunu boynuma"

O yıllar öyleymiş...

Şimdi... Ya şimdi... Allah muhafaza…

Elimi verir kolumu kaptırırım, kolumu boynuma dolar, ya kurtaramazsam, yüzüme güler arkamdan ne der, benimle onu çekiştirir, arkamdan beni ona çekiştirir, hele telefonlar, ona beni yazar, beni ona yazar, yazar da yazar, yazması yetmez, resim de atar, resim de yetmez ses kaydı bile yapar.

Dostluk ve kardeşlik adı altında çocukların eline doğar, canım der, canınım der, canın çıksın der gibi hatıralar yaşarsın, beni bu korku filmine kim çizdi der kalırsın, kurdun içinden kuzu çıkar, kuzunun içinden kurt, sen de daha şarkı söylemek lazım avaz avaz diye hayıflana durur şarkı söyler coşarsın.

Bir de arkadaş şarkısı varki o en damardan olanı…

Melike Demirağ’ın meşhur şarkısında en doğru tespit şu dörtlükte...

“Evet arkadaş;
Kim olduğumu, ne olduğumu
Nereden gelip nereye gittiğimi sen öğrettin bana
Karanlıktan,aydınlığa sen çıkardın”

İyiler ve kötüler diye ayırdım hayatı kısacası ikiye... İkisi de olabiliyorum, ikisini de yapabiliyorum, hangisi olmak istediğinize sadece siz karar veriyorsunuz, karar sizin…

Mesela ben... Ayağımı biçip beni 1,5 ay yürümekten alıkoyan profösör hanımı bile azad ediyorum, nitekim bildiğim şey şudur ki,dönüp dolaştığım, tırmandığım tepelerden baktığım uzakların bugün bana bıraktığı bir şeyler olmuş demek ki diyorum... Boşa değilmiş o yollar...

“Yaktığın can kadar, gün gelir yanar durursun”

İyi bayramlar olsun herkese…

Bayramlar bana hep gidenleri hatırlatır, hep eksik kalırım, hiç tam olmam, olamam.

O yüzden selamım anneme, Mehlika Babaanne'ye, Ertaç Baba'ya ve sizden tüm gidenlere olsun... Ruhları şadolsun…

Hayatın her gün bayram gibi olması gerektiğini anladım artık…

Özlen ben… (bayramlar çocuklarımın) Sarıp sarmalanlarınız çok olsun.