4 mevsim aşk

Yani diyorum bugün Eylül... Gülümseyin, düştüğünüz kuyular sandığınız kadar dipsiz değil aslında, tutunmaya çalıştığınız ipler çok kısa.

Bakmayın siz havanın karanlığına, yağmurun ıslaklığına, güneşin kaybolduğuna... Aşk dört mevsim var!

‘Her şey bitti’ dediğiniz bir gün olduysa eğer, şarkıların da çok bir şey söylemediği, bir koltuğa oturup kalkmak istemediğiniz... Her yorgun hissettiğinizde korkmayın mutsuzluk geri gelecek diye...

Bağlanırım ben kürü körüne, sıkı sıkıya, yeniden doğumdur benim için sonbahar.

Yazın yanıklığı, süs püs gider, ıslanır, dımdızlak kalırsın ya aslında, işte ‘O’ sun sen, ‘O’ ol zaten derim.

Gelelim kendimize... Güneşin uyuşturan anestezi etkisi gider dirileşir herkes, güneşi çok sevenler huysuzlaşır, yazın en kavurucu sıcak hallerini iki yanık tene tav olan geçici heveslere benzetirim ben. Adına yaz aşkıydı, çok farklıydı bizimkisi diyen ucuz kadınların kendilerini kandırdıkları ucuz kokan bol kandırmalı ilişkileri gibi...

Diyeceğim o ki kızlar, şu ellerinizle yaptığınız yuvalar var hani, o yuvaların aşk halinin mevsimi falan yok.

Yaz bitti diye hayıflanıp içinizi karartmayın. Mutsuzluğun, karanlığının yanında bu güzelim sonbaharın en grisi bile varsın siyah olsun, emin olun o bile güzel, aydınlık.

Tutunun yanınızda, size iyi gelen her ne varsa.

Hele aynaya bakın bir, bırakın boyalı suratları falan, yıkayın yüzünüzü, tarayın saçınızı, bir nefes alın, çekin içinize, o enerji size yeter de artar.

İstanbul sen ne güzelsin!

Bir sabah uyanırsınız ve her şey değişir.

Bir telefon, bir dost, ansızın çalan kapı, uyandığında yatağında bir not, yanağında bir öpücük...

Her şey aşktan...

Özlen ben, 11 yaşında kocamannnn Laruşumun ve 2,5 yaşında Alikomun annesi, ikisi de okulluuuuuuu…