Yıl sona ererken...

Her sene sonunda yaşanan ortak duygu “Bu yıl ne kadar çabuk geçti!” Aslında zaman hep aynı hızda geçiyor da sanıyorum yaş aldıkça bizim algımız değişiyor; çocuklardan böyle bir yorum duyamazsınız çünkü onların sıkılacak kadar vakitleri vardır.

2 yaşındaki oğlum gün içinde farklı bir aktivite yapmadıysa “ben çok sıkıldım” diye dolaşıyor ortalıkta. Biz ise ebeveynler olarak bu fiili unutmuş durumdayız; sıkılmak lüks oldu diyebilirim. Ev, çocuk koşturmacası, işteki hedeflerimiz, sorunlar, sorumluluklar derken kendimizi bir anda kocaman bir senenin sonunda bulduk yine.

Çok büyük ümitler bağladığımız bir sonraki “taze yıl”a geceden sabaha damdan düşer gibi düşüyoruz. Oysa ben istiyorum ki bir yıl bittiğinde yenisine geçmeden arada bir boşluk olsun. Bir düşünme, sindirme, hazırlanma boşluğu. Yeni yıl denen şey aslında tamamen insan uydurması bir kavram olduğundan bu da mümkün değil. O zaman bu kısır döngüden nasıl kurtulacağız, kendimizle geçmiş yıl muhakemesi ne zaman yapacağız ve gelecek yıl umutlarını nasıl yeşerteceğiz?

Bir gece sabahlara kadar eğlenip 00:00'da birbirimize sarılmakla geçiş tamamlanmış oluyor mu? Her anlamda bir “durma” dönemi şeklinde geçen sevgili Ocak ayının sonu ne olacak? 1 Ocak zaten yok, Ocak 2 ile 31 arasındaki zamanın gerçekten değerli ve verimli olmasını nasıl sağlayacağız? Memleketin bunca derdi içinde “Buna mı taktın?” dediğinizi duyar gibiyim ama kendi küçük varoluşsal dertlerimiz aslında halka halka tüm insanlığın dertlerini oluşturmuyor mu? Biraz düşünsek, kafayı taksak Ocak ayını daha anımsanmaya değer anılarla ve gerçekleştirilmiş hedeflerle doldurabilir miyiz? Benim kendi adıma başarılı Ocak 2014 kriterlerim:

• Konut kredisi balon ödemesini kazasız belasız gerçekleştirmek,
• 3 gün de olsa bir kış tatili yapmak. En az diz boyu kar olan bir yerde Deniz ile kızak kaymak,
• Evdeki fazlalıkları atmaya, taşınacakları kolilemeye başlamak,
• İşteki hedeflerimiz için ekibi Ocak rehavetinden çıkarmak için motivasyon toplantılarını sıklaştırmak,
• Uzakta olan dostlarımla zaman ayrılmış gerçek birer telefon konuşması yapmak,
• Deniz için okul araştırması yapmak ve karar vermek,
• Sevgili eşime en az bir “güzellik” yapmak. (Bu sonuncu madde ama en önemlisidir yanlış anlaşılmasın.)

İşte böyle sevgili anneler... Geçtiğimiz hafta sonu bizi İBS fuarında ziyaret eden tüm ailelere ve dünya güzeli küçüklere teşekkür ediyorum.

Biz ekip olarak hiç çalışmış gibi hissetmedik, umarım sizde de güzel anıları kalmıştır. En yakın zamanda başka etkinliklerde buluşmak üzere.

Şimdiden hepinize İYİ SENELER...