Çocuğun hakkı olur mu?

Bugün 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü. Wikipedia tanımına göre Çocuk Hakları, “Kanunen veya ahlâki olarak dünya üzerindeki tüm çocukların doğuştan sahip olduğu; eğitim, sağlık, barınma; fiziksel, psikolojik veya cinsel sömürüye karşı korunma gibi haklarının hepsini birden tanımlamakta kullanılan evrensel kavramdır.”

Bu cümleyi okuyunca ve sevgili ülkemi düşününce kanım donuyor. Her gün medyada sadece bir bölümünün yansıdığı çocuk istismarı haberlerini okuyor sonra hayatımıza devam ediyoruz. Oğlumun yüzünü ilk gördüğüm an itibariyle çocukların ne kadar çaresiz ve eline düştüğü ailenin insafına kalmış olduğunu düşünüp tüylerim ürperik vaziyette yaşıyorum. Bu duygu gerçekten her an benimle çünkü medyaya düşen haberlerin çok ötesinde bir durum var. O kadar çok evde üzücü hikayeler yaşanıyor ki hepsini alıp kurtarasım geliyor ama en az o çocuklar kadar çaresiz hissediyorum kendimi. Kendisi de şiddet görmüş, ilgisiz ve sevgisiz büyümüş, özellikle büyük şehirlerde var olma savaşı veren ebeveynlerden ne beklenebilir ki? Bu da toplumun bugünü ve geleceği için umutsuzluk yaratıyor bende. Bu şekilde büyüyen çocuklar ileride nasıl birer vatandaş olacak?

Çocuk dediğimiz şey insanın en ham hali ve ihtiyaçları yetişkinlerden çok farklı. Hayatlarının her anı özellikle ilk 3 yıl büyüme ve gelişme gösterdikleri bir zaman. Bu nedenle de çocuk gelişiminin bir toplum sorunu olduğu fikri “Cenevre Çocuk Hakları Bildirisi” ile açıklanmış.

En temel çocuk hakları arasında “sağlıklı yaşama hakkı, eğitim hakkı ve şikayet hakkı” geliyor. Dünyada milyonlarca çocuk ise en temel haklarından mahrum yaşıyor. Çocuk askerler, fahişeler ve işçilerden hiç bahsetmiyorum.

Çocuk haklarının tartışılmaya başlamasını sağlayan Leh eğitimci Janusz Korczak’ın “Bir Çocuğu Nasıl Sevmeli? kitabını okumadıysanız mutlaka okuyun. İdefix’te tükenmiş görünüyor ama eminim tekrar gelecektir. 

Bir çocuğu gerçekten nasıl sevmeli? Bugün herkes durup kendisine sorsun isterim.