Mamografi ile sınavım

1.5 yılda bir hiç aksatmadan yaptırırım. Kaçar kaçar yılın sonunda ne yapar eder ayaklarımla giderim. Mamografi ve ultrasonografi çektiririm. Biraz kistik bir durumla karşılaştığım için ihmal etmemem gerekiyor. Ama, biz kadınlar nedense bunu kafamızda büyütür, kaçtıkça kaçarız. Yine öyle oldu. Ama, artık korkunun ecele faydası olmadığını anlayınca telefonu çevirip randevularımı aldım.

O güne kadar sorun yoktu. Ama o akşam bir türlü uyuyamadım. Oğlumu, eşimi düşündüm. Binbir senaryo yazdım. Kaygılandıkça kaygılandım. Hem yanımda biri olsun istiyordum, hem de olmasın. Eşim teklif etti ama reddettim. Sonuç ne olursa olsun tek başına olmalıydım. Arkadaşlarımın tekliflerini de geri çeverdim. Ayaklarımla tıpış tıpış hastaneye gittim.

Yanlış anlamayın Hülya Avşar’ın söz ettiği gibi “Çekiyorlar, uzatıyorlar” tarzı bir durum asla söz konusu değil. Acılı, sıkıcı ya da can acıtıcı bir tarafı da yok. Hepi topu 5 dakika sürüyor. Üstelik ben şanslıydım. Güler yüzlü, sempatik bir uzmanla karşılaştım. Bendeki kaygıyı gözümden okumuş olmalı ki, önce sakinleştirdi, güler yüzle yapacaklarını anlattı.

Ama zaten benim kaygım ya da korkum acı çekme değil, son zamanlarda sevdiğim ünlü sanatçılarda görülen ve bende problemli olan sonuçla karşılaşmaktı.

Sonuçta beş dakikada mamografi çekildi. Ultrasonografiyi beklemek daha zor. Çünkü bu aradaki süreç uzadıkça kaygı artıyor. Malum kistik yapı olunca doktorlar geçmişle kıyaslamak istiyorlar. Geçen yılki sonuçlarla karşılaştırıp, öyle bilgi vermeyi tercih ediyorlar. Ama, o süre uzadıkça korkularım daha da artar, kalbim daha da hızlı çarpar.

Sıra ultrasonografiye gelince, geçen yılki doktorumla karşılaşınca biraz olsun nefes aldım. Neyse ki o da güler yüzlü ve benim kaygılarımdan haberdar. “Hiç merak etmeyin, endişelenecek bir durum yok. Mamografinizi geçen yılki ile karşılaştırdık. Şimdi ultrason ile bir daha inceleyeceğiz. Endişelenmeyin” dedi demesine ama, o muayene de bitene kadar ben de perişan oldum. Her ne kadar bu süre içinde sohbet ettiysek, konudan konuya atladıysak kafam sonuçlarda idi. Sonuç iyi. Endişelenecek bir durum yok. 1.5 sene sonra yine karşılaşma umuduyla ayrıldık.

Eve geldiğimde bizim ergen irisi bendeki iki gündür olan endişeyi fark etmiş olacak ki, “Anne hasta mısın?” diye sormaya başladı. Ona yaşadığım duyguların bir kısmını aktardım. “Anlamıştım, kötü bir şeyler yaşadığını” diyerek sarıldı. İşte o an benim için bütün endişeler, kaygılar geride kaldı.

Anneler size önerim. 40 yaşına varmadan önce mutlaka bir mamografi çektirin. Bir kenarda saklayın. 40’tan sonra da durumunuza göre 2 yılda bir çektirin. Öyle anlatıldığı gibi can acıtıcı ve sıkıcı bir şey değil. Mutlaka zamanınızı ayırın. Bu arada ailede varsa erkeklerin de çekmesi öneriliyor. Eşinizi uyarmayı unutmayın.