Gezi ve Çocuk

Oğlumu ilköğretim birinci sınıftan itibaren okul gezilerine gönderirken ruh halim değişir, vücuduma kramplar girer, kafamda binbir türlü senaryo geçer. Serde eğitimcilik var ya, bunları içime atar, etrafa çaktırmadan olgun bir hale bürünürüm.

Gezinin başlangıcından bitimine kadar fırtına içimde eser durur. Birazcık utanmasam her dakika öğretmenleri arar an be an neredeler, ne yapıyorlar, ne yediler konusunda bilgi alırım. Ancak, o cesareti bulamadığımdan biraz da utandığımdan aramaya sıkılır, onların telefon zincirinden bana gelen bilgilerle yetinirim.

Akşamı iple çekip, otelden aradığımda telefonun öbür ucundaki oğluma ulaştığımda, “Tamam anne her şey yolunda” diye sohbeti başlatıp, bitiren oğlumu her seferinde şaşkınlıkla dinler, ona duygularımı hissettirmemeye çalışırım. Yaşı ilerlediğinden mi, geziler arttığından mı yoksa hem eş, hem öğretmen, hem de itibar korkusundan mı bilemem bu kaygı içeren duygularım neyse ki gittikçe azaldı, yerini sadece merak aldı.

Geçtiğimiz günlerde bir okul grubunun yurt dışı seyahatinde oğlumun yaşıtlarıyla yolculuk yaptım. Böylece hep merak ettiğim madalyonun diğer yüzüne tanıklık ettim. Doğrusu öğretmenleri de, eşim de haklıymış bir kez daha anladım.

Gezi Boyunca Öğretmenler Sürekli Sayımda

Bir kere öğretmenler bu tür gezilerde çocuklara gözü gibi bakıyorlar. Sürekli sayıyorlar. Otobüste, sokakta, müzede, gezilerde öğretmenlerin elleri havada 1,2, 3.. diye sayma hali var. Çocuklar 3-4’erli gruplarla paylaşılıyor. Sıranın sonuna, ortasına, başına mutlaka öğretmen geçiyor. Öğretmenlerin sezileri öylesine güçlü ki yandan geçen her türlü tehlike karşısında anında organize olup, çocukların etrafında bir çember oluşturabiliyorlar. Sokak ve gezi hali bu da, otel hali ne dersiniz? Orası da benim hep merak ettiğim bir şeydi.

Bir kere öğretmenler bu gezilerde hiçbir zaman uyumuyorlar. Geziye gitmeden önce gidilecek otele önce bir ön gezi düzenleniyor, yerinde inceleme yapılıyor. Olası tehlikeler konusunda notlar alınıp, otel yönetimi uyarılıyor.

Gece odalar Sık Sık Kontrol Ediliyor

Kızlar ve erkekler ayrı katlara alınıyor. Her katta nöbetçi öğretmenler gece boyunca tur atıyor. Mini barlar kapatılıyor, televizyon kanallarına şifre getiriliyor. Çocuklar pek da haylazlık yapamayacakları gruplar halinde odalara gönderiliyor. Genellikle 1.5 saatte bir gece boyunca kontroller yapılıyor. Gece annesini özleyen, acıkan ya da rahatsızlanan çocuklar öğretmenlerin odasına alınıyor. 

Yemek konusuna gelince, bu konuda da öğretmenler titizler. Onlar yemek yerken öğretmenler masaları dolaşıyor, yemeyenleri uyarıyor, gerekirse yanlarına oturuyor. Bazılarının çantalarında yedek bisküvi ve meyve bile var. Gerekirse onları paylaşıyorlar.

Anlayacağınız madalyonun öbür yüzünü gördükten sonra oğlumu bundan sonra nereye olsa gönderirim. Çünkü, bizim aklımıza gelen her türlü şüphe ve endişeyi öğretmen de taşıyor ve onlara sahip çıkıyorlar.

Sizin de içiniz rahat etsin..