Çocuğunuzdan Ayrılmaya Alışın

Babalara fazla sözüm yok, ama sevgili anneler şimdiden söylüyorum, okul açılışına bir aylık bir süre kaldı. Şimdiden kendinizi hazırlayın.

Öyle "Çocuğumdan ayrılamam, yok dizimin dibinde olsun, şimdi ne yapıyordur, yemek yedi mi, acıktı mı?" şeklindeki hislerinize yavaş yavaş son verin. Önce siz kendinizi çocuğunuzdan ayrılmaya ikna edin ki, yumurcaklar da alışsın.

Benden söylemesi, böyle velileri ve anneleri öğretmenler pek sevmiyor. Yani çocuğuyla yapışık dolaşan, her işine karışan, her anını merak eden anneler bilesiniz okulda kara listede yer alıyor.

Ne öğretmene hükmetmeye çalışın, ne de fazla sorgulayın. Tamam evde tek hakim sizsiniz, ama okulda kontrolü öğretmene bırakın. Biraz da güvenin.

Sınıfa müdahale eden, çocuğunun arkadaşıyla yaşadığı sorunu büyütüp, arkadaşına çocuğu adına fırça atan, sınıftaki çocukları “yaramaz”, “tembel”, “haylaz” diye damgalayan anneler neredeyse öğretmenler tarafından “istenmeyen kişi” ilan ediliyor haberiniz olsun.

Not odaklı olmayın, çocuğunuzun bireysel farklılıklarını göz önünde bulundurun.

Oğlum birinci sınıfa başladığında bir velinin öğretmeni kenara çekip, “Çocuğum teneffüse çıktığında, neden montunu giydirmediniz?” dediğini duymuş, inanamamıştım. Bir başka gün aynı velinin, “Kalemleri bitmiş, ama öğretmenim haber göndermiyorsunuz ki alalım” diyerek şikayetçi olduğuna tanıklık etmiş ve doğrusu çocuk için üzülmüştüm.

Çünkü, bir yandan öğretmene bakıcı muamelesi yapıyor, ama en önemlisi diğer yandan çocuğunun ayakları üzerinde durmasını sağlamasına izin vermiyor, ihtiyaçlarını anlamasına bile fırsat tanımıyordu.

Tamam heyecanlı olabilirsiniz, çocuğunuz henüz gözünüzde minik bir bebek de olabilir, ama öğretmene de okula da güvenmekten başka çare yok.

Unutmayın siz bir çocukla yaşıyorsunuz, onlar her yıl onlarca çocuk tanıyor ve o çocukların sorunlarını, hislerini gayet de iyi anlıyorlar.

Geri sayım başladı, tembellik yok, alıştırmalara başlayın..