Bebeğinizden uzun süreli ayrılmayın

İlkokul birinci sınıfa gidiyordum. 

Annemin hiç geçmeyen ağrıları vardı.

Hoş şimdi de geçmedi ya.

On günlüğüne yengemle kaplıcaya gitmişlerdi.

İlk ayrılışımdı ondan.

Çok iştahlı bir çocuk olmama rağmen yemeden içmeden kesilmiştim.

O yaşta bile çok zor gelmişti bana.

Bebeklerinizi 6-7 aylık olana kadar ayrılıkların içine sokmayın. Çünkü yedinci aya kadar bebeklerde nesne devamlılığı kavramı henüz gelişmemiştir. Yani gözünün önünden kaybolan nesneyi yok oldu sanır. Bu nedenle “cee” oyunu çok hoşlarına gider. Bol bol oynayın.

Yedinci aydan sonra ayrılığın bir haftayı geçmemesine özen gösterin.

Bebeklerde uzun süreli ayrılıkların yaşandığı durumda ağlama, yemeden içmeden kesilme, ishal ve kusmaya kadar varan fizyolojik belirtilerin eşlik ettiği ağır bir tablo ortaya çıkabilir ki; bunu hiç istemeyiz.

Anneden ayrılış iki ayı geçerse çevreye ilgisizlik, bakışlarda donukluk görülür.

2-3 ayı geçirmeden kavuşma yaşanırsa bebek hızla eski canlılığına kavuşur.

3-5 ayı geçen ayrılıklarda bebeğin kendisini toparlaması çok daha uzun bir süre alacaktır.

2-3 yaşa kadar çocuk annesinden birkaç haftalık ayrılığa dayanabilir.

4-5 yaşlarındaki çocuklar tanıdık bir ortamda yaklaşık bir ay annenin geçici ayrılığına katlanabilir.

Bu kadarlık bir ayrılığı yaşayan çocuk da huysuzlaşır, hırçınlaşır.

Kavuşma anı annenin hayal ettiği gibi değil protestoyla karşılanır.

Haklıdır da.

Davranışın altında “Sen beni yalnız bıraktıysan, ben de sana ilgi göstermem, gör gününü” mesajı vardır. Bir süre sonra anneye sokulmaya başlayarak doğal yaşamına devam eder. Bazı çocuklar anneye daha bağımlı hale de gelebilir. Tuvalete gitmesine bile izin vermez. Annenin tutarlı ve sevgi dolu yaklaşımıyla uzun da sürse sorun giderilir.

Bebeklerinizle ve ailenizle uzun süreli ayrılıkların yaşanmadığı günler dilerim.