Bakıcımız Oxford mezunu

“O güzel konuşmuyor, yok görünüşü iyi değil, çok cahil…” gibi nedenlerle işine son verilen bakıcılar.

Bebeklerimiz Oxford’a gitmiyor. Varsın görünüşü güzel olmasın, güzel de konuşmasın, bu dönemde önemli olan bebeklerin bakıma dayalı ihtiyaçlarının geciktirilmeden karşılanması ve öz güven duygusunun verilmesidir.

Öz güven sözüne bilimsel olarak da bakmayın. Bebeğin gığıldamalarına, jest ve mimiklerine onaylayarak sevgiyle karşılık vermesi yeterlidir. Bebek onaylandığını bildikçe zihinsel ve duygusal olarak da gelişir.

“Guzum acıkmış, mamasını mı istiyor?” diye seslenmesinin hiçbir sakıncası yoktur. Önemli olan bebeğin, sürtüşmeye girmeden keyifli bir şekilde beslenmesidir. Sözlerin istediğimiz gibi telaffuz edilmemesinin de hiçbir önemi yoktur, önemli olan içten yumuşak bir ses tonuyla söylenilmesidir. Bu dönemde bebek seziseldir, hisseder.

Bunlar yetmezmiş gibi, evde öğretilmek istenilen ikinci dil girer devreye. Çocuklarımız önce kendi dillerini çok iyi öğrensinler. Sonrasında diğer donanımlar girsin . Böylece,“korkunç güzel olmuş” yerine “Çok güzel olmuş” sözlerini kullanan çocuklarımız olacaktır elbette.

Şekilsel olmayalım. Bu dönemde sık sık bakıcı değiştirmek bebekleri tedirgin eder, güven duygusunu sarsar. Mümkünse giyimi, kuşamı, konuşma şekli bakıcı değiştirme nedenimiz olmasın.

Sevgiyle, severek bakım verildikten sonra hiçbir şeyin önemi de yoktur; emin olun.

Kaldı ki ülkemiz hala büyük bir çoğunluk için, yirmi dört saatlik daimi bakıcılar öz annelerdir.