Kreş öğretmenime mektup

Eğer içinde yaşadığı o çok kıymetli duygu, düşünce ve farkındalıkları ifade etme becerisi olsaydı, bir çocuk kreş öğretmenine sanırım şöyle seslenirdi:

Haberin Devamı

Minicik bedeni, kocaman aklı ve hala gelişmekte olan kendini ifade becerisiyle kreşe gitmeye başlayan bir 0-6 yaş çocuğu düşünün.

Neler düşünür?

Neler hisseder?

Onun için çok yararlı olacak olan okul öncesi eğitimde güvenilir bir kurum ve çocuk ruhundan anlayan bir öğretmen gereklidir.

Peki, daha önce evinde ve güvendiği kişilerle büyüyen bir minik, öğretmeninden ne ister?

Kreş öğretmenime mektup

Eğer içinde yaşadığı o çok kıymetli duygu, düşünce ve farkındalıkları ifade etme becerisi olsaydı, bir çocuk kreş öğretmenine sanırım şöyle seslenirdi:

Sevgili kreş öğretmenim,

Seni yeni tanıyorum, annemden, evimden, güvendiğim bakım verenlerimden ilk kez ayrılıyorum. Her köşesine alışmaya çalıştığım bu yerde her şey çok yeni, farklı ve benim için kaygı verici.

Haberin Devamı

Lütfen önce sana güvenmemi sağla. Çünkü şu anda ilk ihtiyacım bu yerde birine güvenmek. Bana dokun, sarıl ve sakin yaklaş.

Kreşe alışırken lütfen annemin de benim de kaygılarımı anla. Bir anda kopmamızı isteme, bırak birkaç gün onu buralarda göreyim ki beni terk ettiğini düşünmekten kurtulmam kolaylaşsın. Ben bir şeylerle oyalanırken annemin benden habersiz ayrılıp gitmesi hem ona hem de sana duyduğum güveni sarsar. Ağlasam bile bırak onun gidişini göreyim. O gittikten sonra beni teselli edip anlarsan çok sevinirim.

Belki evde annem babam da bana kızıyor, sert davranabiliyor ama hayatımda ilk kez ailemden uzak birine güvenmeye çalışıyorum. Lütfen yüksek ses, kızgın bakış, cezalar ve tehditlerle beni ürkütme. Hem ben böyle öğrenmem ki. Sadece korkarım ama korkuyla öğrenemem. Ben sabırla, sevgiyle, örnek alarak öğrenirim. Sana güvendiğimde ise senin benden istediklerini zevkle yaparım.

Ellerimi yıkarken, üstümü değiştirirken, merdivenden indiğimde elimi tutarken senin bana karşı tavrına çok dikkat ediyorum. Sert olmamanı, dokunuşlarında ve böylece ruhum üzerinde bıraktığın etkiyi bir yetişkinden bile iyi hissediyorum.

Haberin Devamı

Omzumdan çekiştirmeden, minik olduğum için sırtımdan itmek yerine, nazikçe beni yönlendirmen çok hoşuma gider.

Evde bazı sınırlara uymadığım doğru. Örneğin yemek seçerim, paylaşmayı bilmem, hırçınlaşıp söz dinlemeyebilirim, istediğim olmayınca ağlarım. Ama sen çok iyi biliyorsun ki sınırları sevgi ve güvenle öğrenmeye ihtiyacım var. Biraz sabret buraya alışayım, sana ve çevreme güvenim oluşsun söz veriyorum tüm tabağımı arkadaşlarımdan önce bitireceğim.

Arkadaşlarım kadar hızlı öğrenemiyor, insanlara ve sana yakın davranamıyor ve geriden geliyor olabilirim. Ama lütfen bana elini uzat ve sakın sınıfta diğerlerinden ayırma. Sen bana uzak davranırsan ve benden iyileri öne çıkarırsan, hayatım boyunca yetersiz ve değersiz olduğuma inanabilirim. Çünkü sen hala gelişmekte olan benlik algım için çok önemlisin.

Haberin Devamı

Eğer bugün seni üzersem bunu benim yanımda anneme anlatma olur mu? Birilerinin hakkımda bir şeyler anlatması baş etmekte zorlandığım utanç duygusunu yaşatıyor. Zaten sen eve kuş gönderince, annem de evde yaramazlık yaptığımda sana söylemekle tehdit edince ne yapacağımı şaşırıyorum. Biliyorsun korkuyla öğrenmiyorum…

Seninle oynamak, boyama yapmak, şarkılar ve kavramlar öğrenmek, dans etmek o kadar keyifli ki. Bu kadar uzun bir süre böyle eğlenceli olabilmene bayılıyorum.

Sayıları, renkleri, makas tutmayı, nokta birleştirmeyi, pasta bölüşmeyi senden öğreniyorum.

Seni mutlu görmek ve mutlu etmek benim için çok önemli. Hani sana evde yapıp getirdiğim resmi de şu karşı duvara mı assan ne dersin?

Haberin Devamı

Belki seni sadece bir sene göreceğim, belki büyüyünce senin adını hatırlamakta zorlanacağım. Ama emin ol ki senin bende yarattığın etkiyi, annemin bebekken bana söylediği ninni gibi yanımda taşıyacağım.

İyi ki varsın…

Tüm değerli okul öncesi öğretmenlerine sevgilerimle…

Yazarın Tüm Yazıları