Mucize güneşim

İlk günü dün gibi hatırlıyorum. Doktor, “3 kilo 160 gr.” dediğinde nasıl büyüyecek demiştim, kalbim ağzımda ilk kez tanıştığım bu duygu ile. Canım doktorum “nasıl geçti yıllar” diyeceksin bir gün dedi. İşte ben bugün böyle diyorum “ne çabuk büyüdü”.

Hastane odasındayım, babam aradı “Nasılsın kızım? Oraya geliyorum, canının çektiği bir şey var mı?” Sanki sorusunu hiç duymamışım gibi, büyük bir heyecanla, “Kızım kolumda uyuyor biliyor musun baba” dedim bir çırpıda. Kızım dediğimde ağzımdan çıkan o kelimenin bana verdiği duygu ile tanışmak ne muazzamdı. Yoktan var olan ne büyük bir mucizeydi aslında bu.

Bugün, 15 sene olmuş anne Arzu olalı. 15 sene olmuş mucizemle göz göze, kalp kalbe, el ele olalı; her gün varlığına şükürle uyanalı.
Ne çok şey sığdırdık aslında biz şu koca ömürdeki, kısacık senelere. Neler neler öğretti bana, benim mucizem. İnanırım ki tüm mucizeler, aslında bu dünyaya ebeveynlerine de bir şeyler öğretmek için gelirler. Mucizemin bana öğrettikleri ise yeniden doğuş gibi benim için.

Mucizemi keşfetmeye çalışırken, kendimi keşfetmeyi öğretti bana...

Mucizemin çocukluğunu yaşarken, çocuk Arzu’yu yerinden çıkartmak için çalışmalar yapmam gerektiğini öğretti bana,

Ben mutlu olursam çevremdeki herkesin mutlu olacağını, hayattaki en önemli şeyin mutluluk olduğunu öğretti bana,

Etrafımın çiçek gibi insanlarla dolu olmasını ama her çiçeğin güneşininde, suyununda biribirinden farklı olacağını, bu yüzden çiçeklerime buna dikkat ederek bakmam gerektiğini öğretti bana,

Kendi gücümü elime almanın ne anlama geldiğini öğretti bana,

Eğer yaşadıklarımdan memnun değilsem, karşımdakini değiştirmek yerine kendimi değiştirmem gerektiğini; böylece hayatın kendiliğinden nasıl değiştiğini, güzelleştiğini öğretti bana,

Zor günlerin samimi ve sevgi dolu insanlarla daha kolay atlatılacağını öğretti bana,

Sevgiyi öğrenmemiş insanlara, sevmeyi öğretemiyorsan, uzak durulması gerektiğini öğretti bana,

Yüksek sesle müzik dinlemekten vazgeçmemem gerektiğini öğretti bana,

Çok sevdiğim fotoğraf çekme hobime devam etmem gerektiğini öğretti bana,

Küçüklüğümden beri her sabah uyanır uyanmaz sürdüğüm kırmızı rujuma, geri dönmeyi öğretti bana,

İçsel yolculuğumda büyümek için yaşadığım tüm olumsuz ve zorlu sınavlara “şükür” demesini öğretti bana,

Bazı insanların yaşam yolumuzdaki öğrettilerimize köprü olmak için hayatımıza girdiklerini ve görevleri bittiğinde de çıkmalarına izin vermek gerektiğini öğretti bana.

Keşke değil “iyi ki”lerle yoğurulmam gerektiğini öğretti bana,

Sevgi dolu, merhametli bir kalbin bütün kapıları açacağını öğretti bana...

Peki ya sizin mucizeleriniz neler öğretti size, hiç düşündünüz mü?

Benim mucize güneşim, bana öğrettiklerin, kattıkların için şükürler olsun. Bir ömür hep gül sen, seni seven, senin sevdiğin mis kokulu çiçeklerle dolsun etrafın, doğum günün kutlu olsun can parçam. Seni çok seviyorum.

Arzu ben, bu aralar ağlak suratlı bir anne...