Kar sürprizi

Ben karı çok severim...

Yağdığı zaman mutluluktan uçarım adeta…

Ruhuma iyi gelir sanki o bembeyaz karlar…

Ne zaman kar yağsa “Haydi Çağlam çıkalım, önce yürüyüş yapalım sonra kartopu oynayalım” derim :)

Bir güzel yürür ve sonra da kartopumuzu oynarız, sırılsıklam olana kadar…

Bizim kızımla, bir kar klasiğimizdir bu değişmeyen…

Çağlama da geçirdim kar sevgimi ve yağdığı zamanki heyecanımı…

Maalesef geçen hafta kar yağdığı zaman ben İstanbul’da değildim…

Herkesten kar resmi istedim; baktıkça mutlu oldum… Kendimi İstanbul’da bile hayal ettim :)

Çağlam ile her telefon konuşmamızda “Sana sürprizim var anneciğim” diyordu ve gülüyordu…

İstanbul’a döndüğümde kar çoktan bitmiş, yerini güneş almıştı bile…

Eve gelir gelmez “Anne sürprizimi göstereyim mi?” dedi… Gözlerim kapattı ve mutfağa götürdü beni…

Heyecanına tanık olmak bile tarifsiz bir mutluluktu benim için…

Derin dondurucuyu açtı ve tatatataaaaaaa !!! :) Kızım benim için bir kartopu yapmış ve derin dondurucuya atmıştı. Geldiğim zaman kar bitmiş olursa, mutlaka görüp dokunayım ve mutlu olayım diye… 

Gözlerime inanamadım… Gözyaşlarımı tutamadım… Sardım sardım öptüm kuzumu…

Arzu ben, böyle düşünceli bir kızı olduğu için bulutların üstünde uçan, kızına sarılıp sarılıp öpen, hatta mutluluktan biraz da ağlak suratla gezen…