Ey adam! Kadının kanayan ruhunu fark et

Ey adam, bir kadının bedeni kanarsa tüm dünya görür, iyileştirir de ruhu kanarsa senden başkası görür mü, senden başkası iyileştirebilir mi? O yarayı senden başkası sarabilir mi?

Haberin Devamı

Kadının bedeni bir tırın altında kaldı. Kadın kan revan, kadın yara bere, kadın acı içinde, gözyaşları bütün bedeninde. Kadın nefessiz. Toplandı bütün doktorlar, bütün hastane. Kadın uyutuldu, yaralar temizlendi, ameliyatlar yapıldı, yaralar sarıldı, serumlar verildi. Bütün müdahaleler bitti. Hayati tehlike atlatıldı. Kadın uyandırıldı.

“Uzun zaman gerek yaraların kapanması, ağrıların dinmesi, olanların unutulması için” dedi doktorlar. İlaçlar yazıldı, ağrı kesiciler verildi. “Sevgi ve sabır bu dönemin adı da ilacı da” dedi adama, doktorlar, kadını hastaneden yolcularken...

Adamın kollarında kadın, adam mutlu kadın yanında diye, adam kadının başını okşayıp, öpüp koklayarak, “geçecek” dedi “zamanla ve sabırla her gün saracağım yaralarını.”

Haberin Devamı

Peki ya bedeni değil de kanayan kadının ruhuysa be adam? Görmediğin halde ya oradan geçtiyse tır ya ordaysa bütün enkaz ya orasıysa acı çeken, paramparça, kan revan içinde olan. Nasıl beklersin ayakta durmasını, nasıl beklersin sana dayanak olmasını, nasıl beklersin bu kadar acı çekerken hiçbir şey yokmuş gibi gülmesini, nasıl istersin dokunmasını, nasıl istersin sevmesini, koklamasını. Görmez misin nasıl kanadığını...

Ey adam, bir kadının bedeni kanarsa tüm dünya görür, iyileştirir de ruhu kanarsa senden başkası görür mü, senden başkası iyileştirebilir mi? O yarayı senden başkası sarabilir mi?

O yarayı fark et, o yarayı tedavi et, o yaranın kapanmasına yardım et. O yarayı sar sarmala, o yarayı öp kokla da hemen geçmesini bekleme; o yaralı ruha şefkat göster de hemen ayağa kalkmasını bekleme. O yaralı ruha, bir göz, bir kalp, bir aşk ol da ondan karşılığını bekleme.

Ey adam unutma, kadının ruhundaki yaralarını görmez öylece seyreder ve ondan hiçbir şey olmamış gibi yaklaşmasını bekler, istersen; kadın kendi yaralarını kendi sarar, kendi kendini iyi eder, kendi şifasını bulur. Zaman geçer ayağa kalkar, zaman geçer yürümeye başlar, zaman geçer koşar da o zaman sen o ruhun neresinde olursun, işte onu sadece kadın bilir…

Arzu ben, her kadının değerli bir birey gibi yaşamaya hakkı olduğunu savunan ve kadına yapılan her türlü şiddete hayır diyen bir kadın.

Yazarın Tüm Yazıları