"Ego"muzun kurbanı olmayalım

Geçen gün bir arkadaşım aradı beni “ Biliyor musun bugün iş yerinde şunlar oldu ve ben seni bulutların üstünden arıyorum şu anda. Öyle mutluyum ki ” dedi ve ikimiz birden çıktık bulutların üstüne, sevinç çığlıkları ile :)

Ve ekledi arkasından “ biliyor musun maalesef bunu paylaşacak o kadar az insan var ki etrafımda neredeyse hiçe yakın; ya beni anlamazlar ya da kıskandıkları için egolarına yenilirler, güzel bir çift sözü çok görürler.”

Son zamanlarda o kadar çok konuşulur oldu ki bu durum; hani eskiden derlerdi ya “kötü gün dostu bulmak çok zor, herkes iyi gününde yanında, kötü gününde yok oluverir ”diye…

Ben şimdi bunun tam tersini söylüyorum “ kötü günde pek çok kişi yanında, ama mutlu olduğunda, başarıların söz konusu olduğunda hiç kimseyi bulamıyorsun. Güzellikleri paylaşmak o kadar zorlaşmış ki artık, sevgi sözcükleri o kadar ezber gibi ki! Cân-ı gönülden çıkan sözler kalmamış, herkes kendine saklar olmuş…

Kıskançlık almış yürümüş, kimse kimsenin mutluluklarını, sevinçlerini paylaşamaz, duymak istemez; hatta karşısındaki insanın mutsuzlukları, başarısızlıkları ile beslenir hale gelmiş…

Yazık! Çok yazık!

Oysa hayat o kadar kısa ve zaman o kadar hızla akıp gidiyor ki, ne olur tüm egolarımızı( korku, endişe, bencillik, kıskançlık, kendimize ve çevremize zarar veren hırs) bir kenara koysak; güzele, iyiye ve sevgiye odaklansak…

Güzellikleri dile getirmek, paylaşmak hiçbir şey eksiltmez bizlerden, tam tersine, bizleri büyütür, yüceltir, olgunlaştırır, huzur verir; paylaşılan mutluluklar her gün katlanarak çoğalır ve hızla yayılır…

Hayat yolunda ben diyerek değil, biz diyerek yürümek lazım; hatta zaman zaman ”güzellikler katan sensin” diyerek karşımızdakini onore etmek ya da yaptığı güzel bir şey için teşekkür etmek lazım hem zamanında, hem de yürekten, içten, taaaa en derinden…

Haydi, hep beraber şimdi, ne kadar ego, sevgisizlik, olumsuz duygular varsa bizleri saran, üzen, yapmak istediğimiz güzel şeyleri engelleyen, gelin hepsini çöpe atalım teker teker…

Böylece yeni güne ve yarına kendimizin daha iyi versiyonu olarak başlayalım. Ne dersiniz?

Arzu ben, ”ego” nun ne kadar kötü duygular silsilesinden oluştuğunu görüp, fark ettiğinden beri egoya karşı savaş açan, galip geldiği zamanlarda mutluluk çığlıkları atan ama bu savaşın hiç bitmeyeceğini bilen ve bundan sonra da bu savaşlardan galip çıkacağına inanan:)