Çocuk gelin diyor ki!

Duvardaki o beyaz gelinliği giyecek kadar büyümedim ki ben anne...

Altmış yaşındaki dedenin yanında ne işim var benim anne

Ellerimde kınalar, başımda beyaz duvak

Nedir bu acele, nedir bu panik, telaş...

Daha reşit bile değilken hangi ülkenin kanunu bu…

Ey benim canım babam, güvendiğim büyük adam, sende hiç vicdan yok mu? Sızlamaz mı yüreğin?

Ben nasıl gireyim bir adamın koynuna, nasıl memnun edeyim daha kendim çocukken…

Nasıl çocuk yapayım? Ben nasıl çocuk bakayım, bu küçücük yaşımda?

Geçer mi yıllar böyle, yıllar dul, yetim kalmaya gebe…

Ben yük müyüm baba sana? Yük olur mu evlat babasına? Sen beni sevmez misin? Canım yavrum demez misin?

Ey benim canım anam, ömrümün yâri anam,

Sen nasıl kıyarsın bana? Ne olur bir “DUR” de, o daha “ÇOK KÜÇÜK” de…

Okuyup büyüyecek, büyük insan olacak de…

Hayalleri var de, umutları var de…

Öğretmen olacak, köye gelip çocukları, torunları eğitecek de…

Sen benim önümde dur, bana uzanan ellere sen vur,

Yoksa ben bu bedene sığamam ki anacım…

Ne olur bir “DUR” deyin, “ÇOCUK GELİN OLMAZ” deyin…

Umutlarımızı, hayallerimizi yıkıp geçmeyin bizim…

Karanlıklara itmeyin ne olur bizi, zaten hakkımız olanı almayın lütfen bizden…

Bize de bir şans verin, tıpkı batıdakiler gibi, biz de bu ülkenin evlatları değil miyiz?

Elimizden tutunca biz nasıl büyürüz görün…

NE OLUR BİR DUR DEYİN, ÇOCUK GELİN OLMAZ DEYİN….

Arzu ben, çocuk gelin olmaya Hayır! Hayır! Hayır! diye çığlıklar atan, endişeli bir anne…