İletişimdeki aktarım bütün ilişkimizi etkiliyor

Çocuklukta karşılanması gereken ihtiyaçlar;

1. Sevildiğini hissetmek
2. Dikkate alınmak
3. Kabul görmek
4. Takdir edilmek
5. Şefkat görmek
6. Kendini rahatça ifade edebilmek

Bu ihtiyaçları çocuklukta alamayan insanlar büyüdüğünde yakın ilişkide olduğu kişilerden bunları isterler.

Ailesinden alamadığını yakın hissettiği kişilerden almak isterler. Sürekli aktarım halindedir ve karşıdakine karşı empatiyi öldürür. Aktarımla geçmişteki tüm ihtiyaçlarını bugünkü ilişkilerinden almaya çalışır.

Kimse sizin içinizdeki korkuların, acıların, suiistimallerin bedelini ödemek zorunda değil.

Aktarım bir transferdir. Önyargıları, ihtiyaçları, beklentileri karşıdaki kişiyle arana yerleştirmendir.

Karşındakine karşı empati duymanı engelleyendir. Birinin aktarımı tetiklendiğinde diğerinin sakin kalması lazım. Tetiklendiğimizde kendimizi sakinleştiremeyiz. İletişimin tamamı bir aktarımdır.

Geçinmek bir tercihtir. Geçinmemek de öyle. Aktarım geçmişin yükünü bugüne taşımaktır ve bugün hayatımızda olan kişiye haksızlık etmektir. Onu yormaktır, üzmektir.

Çözmek, çözümlemek, anlamak zorundayız.

Ani tepkiler veriyorsak, birden çıkış yapıyorsak hep aynı şeyler, aynı kişiler bizi buluyorsa aktarım yapıyoruzdur.

Hem kendi yaptıklarımızı anlayacağız hem karşıdaki insanın krizini yöneteceğiz.

Olgun insan olmak, karşıdaki insanın yaptığı aktarımı doğru yönetmektir.

Büyümek zorundayız. Dünyaya gelen büyüyor; ağaçlar, çiçekler hepsi…

Sen de büyü.