Kendi kendine ödevlerini yapmıyor mu?
"Ödevlerini yap demekten dilimde tüy bitti!" diyorsanız işte uzmanından tavsiyeler...
Eğitim Danışmanı Mürüvvet Adalı Uygun, çocuğunuza sorumluluk sahibi olmayı öğreterek ödevlerini yapmasını sağlamak için yapılması gerekenler konusunda önerilerde bulunuyor.
“Ben bittim, ben. Çok yoruldum artık. Bu çocuk, ödev sorumluluğunu nasıl alacak? “ders çalışma konusunda pek çok anneden duyduğumuz cümleler. Bu cümlelerden vazgeçtirecek, bu konu için söylenecek ve üzerinde durulması gereken en önemli sözcük ise “Sorumluluk”.
Anneler çocuğun yapmaktan keyif aldığı ve ev yaşamı içinde kendi kendine karar verebildiği konularda hatırlatma yapmıyorlar, buna ihtiyaç da duymuyorlar. “Müzik dinlemelisin, çikolata yemelisin, arkadaşınla buluşmak istiyorsun, gitmelisin” hatırlatmalarıyla çocuklar hiç karşılaşmıyorlar. Oysa ödevini yapması gerektiği hatırlatılan, üstelik dilde tüy bitirecek kadar sıklıkla hatırlatılan şeyler; çocuğa “dişini fırçalaması, çamaşırlarını yerde bırakmayıp kirli sepetine koyması, yatağını toplaması, dolabını düzenlemesi, yediği şeyleri kaldırması” gibi durumlar... Hal böyle olunca hatırlatma cümlesini sıklıkla duyan çocuk; hatırlatmanın şiddetine ve yaptırımına bağlı kalarak da bunları yerine getiriyor ya da getirmiyor. Ve en sonunda da bu söylemlere o kadar alışıyordur ki yapmamak işine geliyor.
Bu noktada anneler çocukların sorumluluklarını yerine getirmeye başlıyor; odasını, yatağını topluyor. Ama aynı süreç ödev konusuna gelince işlemiyor. Çünkü çocuk hatırlatıldığı halde ödevini yapmayınca arkasından anne ödevi yapamıyor. Dolayısıyla sistem burada işlemiyor.
İşte asıl sorun, sistemi baştan doğru kurgulayabilmekte. Çocuğun gelişim süreçleri içerisinde kendine ait sorumluluklarını yerleştirebilmekte. Bu en başta kendi yemeğini kendisi yemesinden tutun da, tuvalet temizliğini tek başına yapmaktan, öz bakım ihtiyaçlarını kendi kendine gidermekten, eşyalarına ilişkin sorumluğa kadar uzanır. Ve en son okul çanları çalmaya başlayınca da buna “ödev sorumluluğu” eklenir.
Sorumluluk duygusu yerleşmiş bir çocuk, ödev yapma stratejisi ve teknikleri öğretildikten sonra -ki bu öğretilebilen ve öğrenilebilen bir süreçtir- da bu sorumluluğu üstlenir. O zaman annelerin dilinde tüy bitmek ne kelime, yanaklarında gururlu ve mutlu gülücükler biter.
